12e dag treinreis naar Listvyanka Rusland, 15 juli

15 juli 2014 - Listvyanka, Rusland

05.30 uur wordt ik al wakker en ga lekker naar buiten. Het is heerlijk rustig met zo nu en het blaffen van honden, loeien van koeien en hinniken van paarden. Om 06.00 uur komt een ruiter aangereden en die drijft de hele kudde paarden naar een weide in de buurt. Machtig gezicht om die paardenmasse te zien en horen gallopperen. Om 06.30 uur komt een kudde koeien heel gemoedelijk aanlopen richting de weide tegenover de Ger.

08.30 uur gaan we naar het restaurant om te ontbijten. Helaas is de stroom uitgevallen en zijn er geen eitjes en geroosterde boterhammen. De manager is heel inventief en gaat toch eieren bakken op een soort kacheltje buiten! We betalen de rekening bij de manager, ook van het paardrijden en gaan na het ontbijt snel inpakken, waarna we om 10.00 uur vertrekken naar Ulaanbatar.

Eerst zetten we de groep van vier personen af bij hun hotel en daarna gaan we naar het hostel voor de andere vier. We wisselen nog even geld en blogadressen uit met Karin en Evelien en gaan dan door naar het station. Het is een beetje vroeg (12.15 uur) maar we vermaken ons wel. Lekker rustig aan, de trein komt pas rond 14.30 uur en vertrekt 15.25 uur.

Om 14.45 uur komen Rianne en Bob, die we ook al eerder bij het Nadaam festival ontmoet hebben. Ze zitten met ons in de coupé dus dat wordt gezellig. 15.00 uur mogen we de trein in en gaan we naar de coupé toe. Iedereen is lekker aan het rommelen in de gang en we moeten even wachten. Uiteindelijk komen we in de laatste coupé en treffen daar een chaos aan! Er liggen nog allemaal spullen en op de bank liggen de resten van wat ooit een mooi opgemaakt bed geweest is. Ik worstel me terug naar de conductrice en probeer uit te leggen wat er aan de hand is. Ze kijkt me boos aan en begint in het Russisch te ratelen. Er is geen speld tussen te krijgen. Ik gebaar haar om even met me mee te komen en dan slaat ze met haar hand tegen haar hoofd alsof ze iets vergeten is. En zegt: ja, warten en gebaart met haar handen dat ik geduld moet hebben en ze begint te lachen. Ik ga terug en breng verslag uit bij de anderen. Dan komt er een man binnen en die mompelt alleen maar: I'm sorry en blijft dat maar herhalen. Hij is mecaniciën in de trein en was even boodschappen aan het doen. Hij ruimt snel op en haalt zelfs een doekje om het tafeltje en de banken te lappen.

Daarna kunnen we inhuizen. Heerlijk naar buiten kijken en ondertussen kletsen. Rond 20.00 uur delen we een noodlesoepje en daarna neemt Fred een tomaten en ik een champignon soep. We hebben nog steeds geen beddengoed gekregen en besluiten om onze dekbedovetrekken en slopen maar te pakken, net als Rianne en Bob. Dan gaan we allemaal lezen en Fred later boven in bed waar hij in slaap valt.

In Naushki (Rusland) komt de douane. De tijd is nu vier uur teruggezet aangezien in de trein alleen Moskou tijd wordt aangehouden. Het is dus nu ineens 20.14 uur ipv 00.14 uur (16 juli). Hoogst onvriendelijke mensen. Fred is inmiddels wakker geworden en kijkt het een beetje aan. De kenau vraagt mijn paspoort en als ik 'here you are' zeg kijkt ze me kwaad aan. Ik zit op de bank. Ze buldert iets en gebaart dat ik moet staan (oké dan kan ze mijn gezicht goed zien) en blijft me een minuut opnemen: hm hm hm. Dan sommeert ze Rianne en Fred naar beneden te komen. Al met al duurt het zo'n veertig minuten! Dan volgt een inspectie van de coupé (door een vrouw die lijkt op een soldaat). Zelfs het luik in het plafond wordt opengemaakt. Als klap op de vuurpijl komt er ook nog een snuffelhond door de wagon. Gelukkig geen problemen verder. Even later komt de Mongoolse douane nog even binnenstormen. Gelukkig iets minder dreigend dan de Russische.

Eindelijk kunnen we slapen. Althans we gaan eerst even lezen (het is dan eigenlijk 03.00 uur! en ik geef het na een half uurtje op) Ik ga 23.30 uur Moskou tijd slapen. De anderen lezen nog door. 02.00 uur wordt ik weer wakker en weet dat we Ulan Ude naderen. Natuurlijk ga ik er even uit tot stomme verbazing van de conductrice die me gebaart dat ik eigenlijk moet slapen, haha. Nee dus. Wat foto's maken en dan weer naar bed.

Foto’s

2 Reacties

  1. Annette:
    16 juli 2014
    Wat werk je toch hard aan je fenomenale verhalen zus!!! X
  2. Elles:
    17 juli 2014
    Ja die Russen zijn heel streng. Ooit was ik met de trein naar Kiev. Bij Berlijn stonden militairen met geweer in de aanslag naar de trein. Ik was doodsbang en was pas 14 jaar. Maar wel een ervaring.